Tweede dag ….de HEL van HARFSEN

Tijdens de nacht heb ik per ongeluk Bee aangestoten met de kreet : Piet houd eens op met snurken !!!!!!!!!!!!!!!!!
Meteen de respons:Ben Piet niet .
Nou lachen natuurlijk.I
k had me zooooo voorgenomen dat ik dat dus niet zou zeggen.
Na een nacht waarin we goed hebben geslapen werden we wakker
en wederom ben ik als een speer richting gaspitten gegaan om ze aan te doen zodat we in een warme tent kwamen .
We hoorden later dat het die nacht maar 3 en halve graad was geweest.
Het zag er niet goed uit buiten en we besloten om precies om half 10 te gaan starten
zodat we voor eventuele buien binnen zouden zijn.
De route van vandaag ging richting Bathmen.
.

.
Er verschenen die dag 63 mensen aan de start.
Wij lieten vanzelf de snelle jongens lekker hun goddelijke gang gaan pffffffffff
100 kilometer waar halen ze de moed vandaan.
Maar ja uhhh ik werd nogal even uitgehoord toen we daar zaten , er werd gevraagd
waar we vandaan kwamen en vooral wat er toch op het lint stond.En ik ben nu eenmaal altijd zichzelf
dus ik heb open alles zitten te vertellen wat me voor het bekkie kwam.
Enne toen keek ik even opzij en zag ineens een grote lens op me gericht …………
snel voor me gekeken en gedaan of ik niks zag.
Bee moest toch ook even kijken waar ik naar keek..
...
Foto is gemaakt door Wim Wichers

We gingen op weg en reden het plein af en ik hoorde iemand achter me zeggen:
Leuk he die 2 die maken er wat van , dus ik zeg tegen Bee :
Let op ze hebben ons in het snotje.
Toen snel op weg gegaan en verdorie wat viel deze dag tegen.
Een hoop wind en dan door de landerijen , geloof me dat dat aantrekt.
Soms vervolgden we onze weg snakkend naar adem.
Op een gegeven moment zien we een rode auto in de berm staan.
Ervaring van ons leert dat er dan wel eens wat te zien zou kunnen zijn
.Dus uit mn ooghoek houd ik die auto in de gaten en ineens…………….
zie ik een hoofd omhoog komen vanuit een droge greppel met een grote lens ervoor!!
We hebben net gedaan of we gek waren .
Na een paar meter heb ik Bee gevraagd of ze het ook gezien had dat we gespot werden door een paparazzi !!!!!
Tuurlijk had ze het gezien.
..
Foto is gemaakt door Wim Wichers
Ondertussen ploegden we voort want die wind die was ons aan het nekken.
Mazzel dat we geen van beide van opgeven weten.
Ineens ging het bijna fout , Bee croste de berm in met 1 skate en had de grootste moeite
om op de been te blijven1 been in de berm dat remt als een gek
en de andere had gewoon de vaart erin dus die skate door.
Ze bleef op de been maar had behoorlijk last van haar enkel.
Besloten werd om de rol rekverband voortaan maar in de rugtas mee te nemen.
Waaaaaar is die stempelpost .
Mensenskinderen we reden op een stuk met geweldige betonplaten wat supersnel zou rijden als er geen wind was en wat zie ik………..
we moeten nog een talud op ook , dus ik roep over mn schouder :
Kom op Bee we moeten versnellen anders komen we er niet tegen op !!!!!!!!!
Met de weinige energie die we op dat moment hadden is het gelukt om boven te komen.
Hijgend als 2 molenpaarden stonden we boven naar het verkeer te kijken want onder ons voorbij vloog
DIE HADDEN GEEN LAST VAN DE WIND !!
Voor ons gevoel waren we al kilometers ver maar geen stempelpost te bekenen.
En omdat die kilometer teller het echt niet meer deed hadden we geen idee hoe ver we nog moesten.
Dan zomaar ineens als je denkt dat je tong een stuk leer is ,je rug zowat in twee stukken is en je benen van schokbeton zijn
zie je de stempelpost aan de kant van de weg.

.
Ik moet zeggen de verzorging onderweg die is super!
Wederom kregen we drinken en mochten iets te eten pakken.
Tuurlijk hebben we wel water bij ons maar dit is toch net iets lekkerder.
We wisten toen ook dat we ongeveer op de helft van de route zaten.
Wat we niet wisten was dat het ergste stuk route nog moest komen.
Verder en verder gingen we , tussen de weilanden door waar de wind helemaal vat op ons kreeg.
Tot overmaat van ramp voelde ik de eerste regendruppels op mn gezicht.
Eerst wilden we doorrijden maar toch maar gestopt om de regenjacks aan te trekken.
En dat was maar goed ook want ook al was het motregen , de druppels vielen al snel van mn helm.
Regen houd in dat je je grip op de weg kwijt raakt , dus ook al had ik de handjes op de rug …………
ik keek eens naar het asfalt en zag mezelf bijna niet meer vooruit komen.
Wat was dit zwaaaaaar.Op een gegeven ogenblik hadden we dus gewoon de blik op oneindig staan en ploeterden we voort .
We wisten in ieder geval dat we aan het laatste stuk bezig waren ,
maar hoe ver we nog moesten, geen idee.Ik rolde maar weer eens uit met mn handen op mn knieën
en keek Bee maar weer eens wanhopig aan.
Die keek net zo wanhopig terug.
Buiten adem zeiden we tegen elkaar ……….Al moeten we kruipen maar halen doen we het !!!!
En verder gingen we.Natter en natter werd het en ineens ………zien we huizen…………..zou het………….zou het……..
JAAAAAAAAAAA het was een dorp maar WELK dorp.I
k reed zowat biddend op het bord af en ja hoor het was HARFSEN.
Ik gilde , Bee gilde HARFSEN WE ZIJN ER BIJNA !!!!!!!!!!!!
Toen kregen we vleugels en reden met een goed tempo het dorp door en door de finish !
VOLBRACHT !!We zaten op de helft van onze 4 ritten50 % was binnen
Moe maar zeker voldaan waren we
.In de tent aangekomen moesten we onze skates uit elkaar halen om de lagers te drogen.
We hadden dus echt geen fut om naar het toiletgebouw te gaan met de föhn.

..
Bee is geheel en al kapot
..
ik ben volledig gesloop.
Omdat we de kilometerteller wel erg gemist hadden gingen we maar eens kijken of ik hem kon repareren
Nou na ongeveer 1 uur heb ik er de brui aangegeven want er bleek dus een draad gebroken te zijn.
Enne toen zouden we dus gaan grillen maar het plenste buiten .
Snel een knoflook saus in elkaar gedraaid.
Vuilniszakken op de grond en daar de grill op dat was een strak plan.
.

En toen kreeg ik het niet voor elkaar om dat kl.te ding aan de praat te krijgen!!!
Van alles geprobeerd maar nee hoor niets niemendal.
Piet gebeld en die kon het natuurlijk ook niet zien door de telefoon.
Dus ik begon te stressen dat wil je niet weten.

lees meer